Հայաստանում քաղաքական բանտարկյալներ կան. հասարակության 61,3 տոկոսը համոզված է դրանում
Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքում հարցումները մշտապես կարևոր դեր են խաղում՝ բացահայտելով հանրային տրամադրությունները և հնարավոր փոփոխությունները: Gallup International Association-ի հայաստանյան ներկայացուցչության՝ Էմ Փի Ջի ՍՊԸ-ի կողմից նոյեմբերի 27-ից դեկտեմբերի 5-ը անցկացված սոցիոլոգիական հարցումը, որին մասնակցել է 1001 հոգի, առանձնահատուկ հետաքրքրություն է ներկայացնում: Այս հարցումը ոչ միայն արտացոլում է հասարակության վերաբերմունքը քաղաքական բանտարկյալների, եկեղեցու և իշխանության որոշ գործողությունների նկատմամբ, այլև բացահայտում է ավելի խորը միտումներ, որոնք կարող են ազդել երկրի ներքին կայունության վրա: Հարցման արդյունքները, որոնք ներկայացվել են դեկտեմբերի 12-ին կայացած ասուլիսում, ցույց են տալիս հասարակության բևեռացվածությունը և որոշակի կայունություն նախորդ հետազոտությունների համեմատ:
Հարցման առանցքային թեմաներից մեկը քաղաքական բանտարկյալների առկայության ընկալումն է: Հարցվածների 61,3 տոկոսը համարում է, որ Հայաստանում կան քաղբանտարկյալներ, ինչը գրեթե չի փոխվել նախորդ հարցման 62 տոկոսից: Սա խոսում է հասարակության մեջ արմատացած կարծիքի մասին, որը կարող է պայմանավորված լինել վերջին տարիների քաղաքական իրադարձություններով, այդ թվում՝ բողոքի ակցիաներով և ձերբակալություններով: Հարցվածների 23 տոկոսը ժխտում է նման երևույթի առկայությունը, իսկ 15,7 տոկոսը դժվարանում է պատասխանել: Ավելի խորքային վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ քաղբանտարկյալների առկայությունն ընդունողների 64,9 տոկոսը առաջինը նշում է գործարար և բարերար Սամվել Կարապետյանին: Հետևում են Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը (36,2 տոկոս), Միքայել արքեպիսկոպս Աջապահյանը (33,5 տոկոս) և Գյումրիի քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանը (19,4 տոկոս): Ավելի փոքր տոկոսներով նշվում են Նարեկ Սամսոնյանը և Լիդիա Մանթաշյանը (երկուսն էլ 4,7 տոկոս), Վազգեն Սաղաթելյանը (3,2 տոկոս), Դավիթ Համբարձումյանը (2,9 տոկոս) և Արմեն Աշոտյանը (1,4 տոկոս): Այս ցանկը բացահայտում է, որ հասարակությունը քաղբանտարկյալների ընկալումը կապում է հիմնականում եկեղեցական և ընդդիմադիր գործիչների հետ:
Հայ Առաքելական եկեղեցին շարունակում է մնալ ամենաբարձր վստահություն վայելող ինստիտուտը՝ 77,7 տոկոս դրական գնահատական (63,3 տոկոսը՝ լիովին դրական, 14,4 տոկոսը՝ ավելի շուտ դրական): Գործարար Սամվել Կարապետյանի նկատմամբ ևս բարձր է վերաբերմունքը՝ 54 տոկոս դրական (31,6 տոկոս լիովին դրական, 22,3 տոկոս ավելի շուտ դրական):
Ամենասուր հակադրությունը երևում է Նիկոլ Փաշինյանի՝ եկեղեցական պատարագներին մասնակցելու հարցում: Վերջին երկու ամիսներին երեքից ավելի պատարագների մասնակցությունը գնահատվում է բացասաբար 50,4 տոկոսի կողմից (39,3 տոկոս՝ լիովին բացասական, 11,1 տոկոս՝ ավելի շուտ բացասական), իսկ դրական է գնահատում ընդամենը 37,1 տոկոսը: Այսինքն՝ եկեղեցին ինքնին վայելում է հսկայական վստահություն, բայց երբ վարչապետը փորձում է «մուտք գործել» այդ տարածք, հասարակության կեսից ավելին դա ընկալում է որպես անտեղի կամ շահարկում:
Ընդհանուր առմամբ, հարցումը ցույց է տալիս, որ Հայաստանում քաղաքական բանտարկյալների թեման մնում է ամենացավոտ և ամենակայուն կարծիքներից մեկը, եկեղեցին՝ ամենահեղինակավոր ինստիտուտը, իսկ իշխանության՝ եկեղեցական տարածք ներթափանցելու փորձերը մեծ մասամբ մերժվում են: Այս երեք կետերը միասին վկայում են հասարակության խորքային բևեռացման և վստահության ճգնաժամի մասին, որոնք դեռ երկար ժամանակ կազդեն երկրի ներքաղաքական օրակարգի վրա:
